Οι Έλληνες τους χάρισαν το όνομά τους απ’ τον αριθμό των μεγαλύτερων νησιών του συμπλέγματος.

Επτά σμαραγδένια νησιά που ανοίγουν την αγκαλιά τους στο Ιόνιο Πέλαγος, στην δυτική πλευρά της Ελλάδας, διάσπαρτα από πευκοδάση κι ελαιώνες που φτάνουν ως τη θάλασσα, Βενετσιάνικα κάστρα, πέτρινα μονοπάτια, ειδυλλιακά, καταπράσινα τοπία, παραδείσιες, δαντελωτές ακτογραμμές, απέραντες, χρυσαφένιες αμμουδιές, γαλαζοπράσινα νερά που μόνο η παλέτα ενός ζωγράφου θα μπορούσε να αποτυπώσει, αινιγματικές σπηλιές και πλούσια πολιτιστική κληρονομιά.

Η αριστοκρατική Κέρκυρα με τη μαγική της αύρα, τα πλακόστρωτα καντούνια και τα παραδοσιακά χωριά της, η Λευκάδα, το νησί των ποιητών, η Κεφαλονιά που χορεύει στο ρυθμό του μαντολίνου του λοχαγού Κορέλι, η αγαπημένη των Ενετών Ζάκυνθος, που πάνω στο βράχο του λιμανιού της ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε τον Ελληνικό εθνικό ύμνο, η Ιθάκη, πατρίδα του Οδυσσέα και σύμβολο του προορισμού και των επίμονων στόχων, τα απομακρυσμένα Κύθηρα, νησί της Αφροδίτης και του Έρωτα και οι εξωτικοί Παξοί κι Αντίπαξοι με τα ανεπανάληπτα τιρκουάζ νερά τους.

Εκεί, δεν χρειάζεται να είσαι ρομαντικός για να ερωτευτείς.

Τα ίδια τα νησιά είναι ποιήματα ενός δημιουργού. Εκ πρώτης όψεως θα έλεγες πως τα έχουν πλάσει τα κύματα της θάλασσας και του αέρα.

Αρκεί ν’ αδειάσεις το μυαλό σου, ν’ απελευθερώσεις τις αισθήσεις σου και να χαθείς σε γαλαζοπράσινα, κρυστάλλινα νερά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, σε μερικές από τις πιο όμορφες και τις πιο ξακουστές παραλίες του κόσμου, κάτω απ’ τον αναζωογονητικό ήλιο που φωτίζει με πανηγυρικό τρόπο τα ελληνικά καλοκαίρια.

Κι έπειτα μπορείς να χαλαρώσεις απολαμβάνοντας ψαράκι πλάι στη θάλασσα, παρέα μ’ ένα ποτήρι κρασί και περπατώντας πάνω – κάτω στην προκυμαία, όταν ο ήλιος αποχαιρετά τα λιμάνια και το βράδυ πέφτει στα νερά κι η απεραντοσύνη της θάλασσας αφήνει ελεύθερο τον νου να πετάξει πέρα από τη γραμμή των οριζόντων, στην περιοχή των ονείρων.